Yurtdışında ilk defa oy kullanmaya hazırlanırken 12 yıl öncesine dönüş...
SUAT TAŞPINAR'ın kaleminden: Bu garabete öylesine alışmışız ki,o kahredici soru balyoz gibi tepeme inmeseydi hiç durup düşünmeyecektim. Rus Dışişleri Bakanlığı'nın basın merkezinde bir masaya tüneyip tatsız bir kahveyi yudumlarken, karşımdaki cin bakışlı Rus diplomat ansızın sordu: "Seçimde kime oy verdin?"
Umarsız, cevapladım: "Biz yurtdışında oy kullanmıyoruz." Muhatabım şaşkın gözlerle baktı: "Nasıl yani? Büyükelçiliğinizde oy veremiyor musunuz?"
Ve böylece, hiç hesaplamadığım, tatsız bir muhabbet başladı. Daha doğrusu Rus diplomatın 'açıklayıcı bilgilerinden' ve benim 'sıkıntılı sessizliğimden' ibaret bir monolog. Yurtdışında Rusların elçiliklerde oy kullandıklarını, bunun neredeyse tüm ülkeler için geçerli bir uygulama olduğunu anlattı. "Türkler yurtdışında oy kullanamıyor ha? İnanamıyorum" diye son kurşununu da atıp yüreğimi dağladıktan sonra vedalaşıp gitti. Ben can sıkıntısı ve öfke ile kalakaldım.
Aldı mı beni bir düşünce! Yurtdışında milyonlarca vatandaşı yaşayan, haritada yerini bulamayacağınız ülkelerde bile elçiliği olan bir ülkeyiz. Oy vermek hem vatandaşlık hakkı, hem de ödevi. Ve benim 79. yaşını kutlayan Cumhuriyetim, hâlâ dışarıda yaşayan yurttaşına oy kullanma hakkı vermiyor? Vatandaşına güvenmeyen ve 'mükerrer oy verirler' diye onları 'çıkmayan boyalarla' damgalayan bir sistem, 'dışarıdaki vatandaşı' da haliyle adam yerine koymuyor. Gel de 'benim cennet memleketim' yerine 'cinnet memleketim' diyenlere hak verme!
İşte bunları düşünerek eve geldim. Bizim apartmanın alt katında Demokratik Kongo Cumhuriyeti'nin büyükelçiliği var. Ayrı bir binaya güçleri yetmemiş, oraya sığınmışlar. Afrika'da iki adet Kongo olduğunu, adının önünde 'demokratik' sıfatı bulunanda Türkiye'nin büyükelçilik açtığını hatırladım. 'Acaba?' sorusu çakıldı kafama. İçeri girdim ve sordum: "Sizde seçim olduğunda Moskova'daki vatandaşlarınız oy kullanabiliyor mu?".
"Tabii ki" dedi iri kıyım görevli, "Elçiliğe sandık koyuyoruz, pasaportunu gösteren vatandaşımız oy veriyor." Aceleyle teşekkür ettim, "Sizde nasıl oluyor?" diye sorar korkusuyla kendimi dışarı attım.
Bu yazıyı yazarken hâlâ tarifsiz kederler içindeyim. Halimden utanıyorum. Kadere bakar mısınız? AB hayali ile yaşarken, Demokratik Kongo Cumhuriyeti vatandaşlarını kıskanmak varmış...
***
NOT: Yukarıdaki yazıyı tam 12 yıl önce Radikal için kaleme almıştım... Dün Rusya'da vatandaşların, cumhurbaşkanlığı seçiminde "randevulu olarak" oy kullanabileceklerine dair elçilikten duyuru gelince hatırladım, hatırlatmak istedim. En medeni hakkımıza kavuşmak için kaç seçim geçmiş, gitmiş...
25.6.2014
Реклама