Eto detskiy sad şto li?
![]()
Hesapta her şey yolunda gitmişken, alan almış satan satmışken ansızın parmağınızı sallıyorsunuz ve diyorsunuz ki: “Vazgeçtim!.” Ya da “Kusura bakmayın olmadı, ben satayım dedim, ama meğerse sorun varmış, satamazmışım...” Ya da “Vazgeçtim. Çünkü senin tipini, soyunu sopunu beğenmedim.”
şimdi bir olur, iki olur... Eh üçüncüsü olduğunda muhatabınız “Sen benimle kafa mı buluyorsun birader?” diye dellenmez mi? Enayi yerine konulduğunu düşünmez mi? Ya da en hafifiyle sizin ciddiyetinizden kuşkuya düşmez mi? Veyahut “Bunlarla iş yapılmaz” deyip gitmez mi?
Detaylarına girmeyeceğim. Konumuz ‘detaylar’ değil, ‘esas’. Elinizi vicdanınıza koyun ve olayları değerlendirin. Önce 2004’te Tüpraş’ı özelleştireceğim diyorsunuz. Uluslararası ihale açıyorsunuz. Rusya Federasyonu’nun Tataristan cumhuriyetinin petrol devi Tatneft, yanına Türk ortağı Zorlu Grubu’nu da alıp ihaleyi kazanıyor. Ama ihale iptal ediliyor.
Sonra 2007’de Tüpraş’ı özelleştiriyorsunuz. Yine uluslararası ihaleye çıkıyorsunuz. Kazak-Rus konsoriyumu en fazla parayı verip kazanıyor. Bunu dünya aleme ilan ediyorsunuz. Ama o da ne? Rus ayağı Troika Grubu’nun (ki Rusya’nın en büyük yatırım şirketlerinden biri) patronu Ermeni asıllı diye (Ruben Vardanyan) ortalık karışıyor ve ihale yine iptal ediliyor.
En son nükleer santral ihalesi açıyorsunuz. şartları kendiniz koyuyorsunuz, ihaleyi kendiniz yapıyorsunuz, yine kararınızı açıklayana kadar dilediğinizi yapma hakkınız var. Ama hayır, siz tek katılımcı olan Rus devlet şirketi AtomStroyExport ile Türk ortağı Park Teknik’in konsorsiyumuna ihaleyi verdiğinizi ilan ediyorsunuz. Sonra fiyat fazla geliyor, pazarlıklar başlıyor, fiyat iniyor, ihale sürecine dair iddialar, suçlamalar, hatalar vs. gündemden düşmüyor ve bir büyük ihale daha bulanık suda kalıyor.
şimdi olup bitene iki cepheden bakmak mümkün. Türkiye’den bakınca, yasal altyapıda sorunlar var, özelleştirme sürecinde yeterince profesyonel davranılamıyor, sadece ekonomik değil, politik saikler de rol oynuyor, hükümetler yargıya rağmen yol alamıyor falan filan... Yani söyleyecek söz çok, bulunacak gerekçe çok... Ama son tahlilde bunların hepsi ‘sizin probleminiz’.
Rusya tarafından bakınca hayret verici bir tablo var. Diyorlar ki, “ıhaleleri siz düzenliyorsunuz. Kuralı siz koyuyorsunuz. Bizim şirketlerimiz bu kurallar içinde yarışıp kazanıyor. Ama sonra vazgeçiyorsunuz. Bu nasıl iş? Eto detskiy sad şto li? (Ne bu, çocuk bahçesi mi?)”
Sahi, bu soruya verecek cevabınız var mı?
“Kusura bakmayın, biz bu işleri yüzümüze gözümüze bulaştırmakta pek marifetliyizdir” mi diyeceksiniz?
“Siz üstünüze alınmayın, ortada kasıt yok ama biz beceremiyoruz” mu diyeceksiniz?
“Üç defada daha dersinizi almadınız mı kardeşim, bizimle iş yapılmaz” mı diyeceksiniz?
Erdoğan’ın son Soçi gezisinde Putin ısrarla nükleer enerji projesini gündeme getirdi. ‘ıyi haberi’ beklediklerini söyledi. Erdoğan’ı ter bastı. “Süreç işliyor, inşallah yakında tamamlanacak” diye durumu idare etti. Ama şimdi Putin’in söz verdiği Türkiye gezisinin tarihi tartışılırken, bu konuda Moskova’nın ‘yeşil ışık’ beklediği söyleniyor. Bakalım Ankara bu kez ne yapacak?
Rusya-Türkiye ilişkilerinde durum tespiti yapmak gerektiğinde iş ‘körün fili tarifine’ benziyor. Kim ne tarafı tutsa, o taraftan bir tarif veriyor. Türk tarafı ‘gümrüklerdeki sorunlar, tükenen TIR karneleri’ diye dert yanıyor. Ruslar ‘verilmeyen ihaleler’ diye yakınıyor.
Fotoğrafın bütününe bakıldığında, enerjiden turizme ve yatırımlara kadar son 10 yılda alınen mesafe etkileyici. Ama hayatın genel kuralı kapıya dayanıyor ve uyarıyor:
Durursan düşersin!
21.6.2009
Реклама