Eğer Rusya'yı bir tek kadın anlatacaksa...
![]()
O devirde bu hareket “aklını kaçırmakla” eş anlamlıydı. Hiç kimsenin yanına kâr kalmazdı. Buna cüret eden, faturasını tahmin edebilirdi. Ama sahnedeki kadın ‘herhangi biri’ değildi, Alla Borisovna Pugaçeva’ydı. Devlet gibi bir kadındı. Kremlin’in hakimleri bile onun karşısına pervasızca çıkmaya cesaret edemezlerdi. Nitekim o sözler o sahnede söylendiğiyle kaldı ve unutuldu.
90’ların başında eski Sovyet coğrafyasına yolum düşmeye başladığında, Aşkabat’ta bir gece bir arkadaşımın evinde kalmıştım. Gece uyku tutmadı. Odada eski bir kasetçalar gördüm. Öylesine tuşuna bastım. Çalan şarkıya çöl sıcağında kulak verdim. Kaset bitti, çevirdim, bu genizden gelen, biraz erkeksi sesin romantik şarkılarını uzun süre dinledim. Sabah sordum. “Bizim için Sezen Aksu neyse, buralarda da Alla Pugaçeva odur” dedi, oraların eskisi arkadaşım. Böylece onunla tanışmış olduk. Karşılaşmamız ise neredeyse 15 yıl sonra olacaktı.
Tam da Rusya’nın yılbaşından sona en çok ciddiye alınan bayram günü olan 8 Mart Kadınlar Günü arifesinde bombayı patlattı Alla Borisovna. “Artık sahneye veda ediyorum” dedi. Bu, televizyonlarda ilk haber, gazetelerde manşet oldu. Onun kim olduğunu bilmeyenler bu yüksek alâkanın sebebi hikmetini anlamadı. Oysa şu kadarını söylemek bile yeterdi: “Rusya’da en çok sevilen kişi” anketinde Putin’i geçebilen tek isim oydu!
Alla Pugaçeva yakında 60 yaşına basıyor. 45 yıldır sahnede. Sovyet devrinden beri ‘tanrıça’ muamelesi görüyor. Artık sesi ve şarkıları irtifa kaybetse de, saygınlığı berdevam. Bu toprakların pop müzik denince tek ‘diva’sı. 1991’de SSCB dağılmadan evvel, “Sovyet devlet sanatçısı” unvanının verildiği en son isim. Sadece Ruslar değil, Baltık’tan Orta Asya’ya her yerde o, duyulan saygı icabı, soyadı söylenmeden, baba adı eklenerek hala “Alla Borisovna” diye anılıyor. Bugüne dek albümlerinin 250 milyon adet sattığı, bunun dünya rekoru olduğu iddiası Anna Britanıca’ya bile yazılmış.
Bugün 8 Mart’ı kutlarken, bu toprakların kadınlarını bir isim ve cisimde toplamayı düşündüm ve aklıma o geldi. Alla Borisovna’yı yaşayan efsane yapan ne? şimdilerde sağlık, içki ve sigara dertleri yüzünden eski rengini yitirse de eşsiz, buğulu sesi... Herkesin kendi aşklarını, düşkırıklıklarını, mutluluklarını gördüğü sahici şarkıları... Bunlara eyvallah ama, onu sembol kılan başka şeyler var bence: O, bu toplumda zaten güçlü, muktedir olan kadınların en parlak temsilcisi. Toplumda kadınların bir adım önden, erkeklerin bir adım geriden gitmesinin timsali. Namusun, ilişkide olduğu insana yalan söylememekle ölçüleceğine, doğruları söylemenin acısına katlanılamayacak durumlarda efendice susulmasına inanan bir ‘ağır abla’. Hak edene anında tokatı patlatacak gibi duran, hiç bir lafın altında kalmayan, erkek gibi içip kadın gibi seven bir yarı ‘mujik’. Oynamayan, olduğu gibi yaşayan; şöhretin havasıyla gazıyla hukuku olmayan ‘gerçek’ bir fani.
Hayatı birilerinin istediği ve dayattığı gibi değil, kendi istediği gibi yaşaması... Sovyet devrinde bile ne yalakalığı, ne yel değirmenleriyle savaşmayı tercih etmeden, kendi makul yolunda yürümesi... Kendisini taşıyamayan kocalarını hiç gözünün yaşına bakmadan kapının önüne koyması... Ayıplayanlar, eleştirenlere hiç aldırmadan, “Çocuğu yaşında” laflarını iplemeden aşklarını, ilişkilerini suyunu çıkarmadan ama tadını çıkararak yaşaması. Alla Pugaçeva, zirveye çıkmanın kabiliyet, zirvede kalmanın karakter işi olduğunun isbatı.
Yıllar evvel, Moskova’da beş yıldızlı bir otelin lobisinde otururken bir anda asansörün kapısı açıldı ve içinden krem rengi alımlı kürküyle, mini eteiği ve uzun çizmeleriyle, yaşını gizlemenin telaşındaki ağır makyajıyla Alla Pugaçeva çıktı. ılk ve son kez dünya gözüyle gördüm onu. Doğruldum. Yanımdaki bir Türk işadamı, “Vay be...” dedi sigarasından bir nefes çekerken ve etrafta mesai yapan hayat kadınlarında aklı kalmışken, “Bu yaşta hala fahişelik yapanlar var demek”. Ona o kadının kim olduğunu yıllar sonra anlattım...
8/3/2009
Реклама