Yaşlar 36, 37... Toplam aktif 1.2 milyar dolar... Rusya ve Hüsnü Bey'e sevgilerle!
![]()
Biz duygusal milletiz. Kendimizi ya abartıyoruz, ya hafife alıyoruz. Kantarın topuzunu dengede tutma özürlüsüyüz. “Biz adam olmayız” lafını, sakinleştici gibi kullanmak istediğimiz anlarda bile, sinirlerimizi harap etmek için sarf ediyoruz...
Oysa önce eğitime önem verince, çok çalışınca, vizyon sahibi olunca, azmedince, risk alınca ve de bence en önemlisi “fırsat verilince” bizden herşey oluyor. Hem de en iyisi oluyor. Herkesin gıpta ettiği kadar iyisi oluyor.
Hüsnü Özyeğin’in Türkiye’deki başarısını, geçen yılki Finansbank satışı sırasında herkes takdir etti, hakkını teslim etti. Küçücük bir bankayı alıp muazzam bir değer haline getiren “üstad”ın önünde şapka çıkarıldı.
Bir başka büyük başarı öyküsünü Finansbank Rusya’da yazdı, yazıyor. Hem de gencecik bir ekiple. 10 yılda, sektörün büyükleri arasına girmek, Moody’s’den Ba1 notunu alan az sayıda bankadan biri olmak, 1.2 milyar dolar aktife çıkmak, 80 şube açmak, sermayeyi 190 milyon dolara çıkarmak... Bu başarıyla gurur duymak ve alkışlamak lazım.
Bizim Rusya ile ilgili ruh halimiz, Galatasaray’ın UEFA kupasını aldığı döneme benziyor son zamanlarda. O kadar alıştık ki Türk şirketlerinin başarılarına, “vakayı adiye” muamelesi yapıyoruz bazen. Oysa bu başarılara çok ihtiyacımız var ve hepsini yorulmadan alkışlamamız gerek. Bu başarıların hkkını teslim etmek için, çok değil, 15-20 yıl öncesini hatırlamamız yeter de artar bile.
Dün Onur Umut’u, Murat Başbay’ı, Haluk Aydınoğlu’nu dinlerken, ekrana yansıyan milyarlarca dolarlık rakamlara bakarken, bir başka şeyi düşünüyordum. Onur Umut 45 yaşında, Murat Başbay henüz 37’sinde, Haluk Aydınoğlu 36’sında. Onların altındaki ekip 30 yaş civarında, gencecik bir ekip. Yani Finansbank’ın Rusya’daki başarısını daha da anlamlı kılan, ta ilk dönemlerden tanıdık simalar Tamer Özatakul ve Sipahi Haktanır ve ismini hatırlayamadığım çok sayıda çiçeği burnunda bankacı ile başlayan ve bugün de devam eden bir gençlik aşısının sonucu olması.
Hüsnü Bey’i yakından tanımam. Birkaç kez onun ve eşi Ayşen hanımın elini sıkmışlığım, birkaç kelime sohbet etmişliğim var; o kadar. Gençleri bu kadar el üstünde tutup, onlara bu kadar çok fırsat verdiğini gördükçe, bu yaştan sonra baba mesleği bankacılığa mı dönsem diye düşünüyorum! Onun da kendisini 32 yaşında Pamukbank’a genel müdür yapan Karamehmet’in izinden gittiğini görüyorum. Medya aleminde maalesef böyle patronlar olmadığı için de hasetimden çatır çatır çatlıyorum!
Dünkü basın toplantısında, bazı gazetecilerin "Yok canım, bu banka Türklerin olamaz, arkasında bir uluslararası grup vardır" diye düşünerek sermaye yapısını kurcalayan sorularına için için güldüm. Türkiye’nin son 15-20 yılda kat ettiği mesafenin ne kadar büyük olduğunu, aslında gelecekten umutlu olmak için ne kadar çok sebebimiz olduğunu düşündüm. Rusya’nın Hüsnü Bey’e, Hüsnü Bey’in gençlere “fırsat” verdiğini, sonuçta herkesin fırsatı iyi kullanıp çok kazandığını gördüm. Önce Rusya’ya, sonra Hüsnü Bey’e teşekkür ettim!
Реклама