Egoplast 10'uncu yaşgününü kutladı, gururunu tüm Türkler yaşadı
![]()
Kürsüdeki adamı, eğer gençliğine, yakışıklılığına, siyah kostümünü süsleyen papyonuna bakarsanız “damat adayı” sanabilirdiniz...
Çoğumuzu kıskandıran düzgün Rusçasına bakarsanız, Rus sanabilirdiniz...
Ama eğer tesadüfen orada bulunan biri olsanız, 35 yaşındaki bu gencin, kendi alanında Rusya’nın en büyüklerinden olan bir şirketin tek patronu olduğunu, ülkenin en genç fabrikatörlerinden biri sıfatıyla anıldığını, 10 yıl gibi göz açıp kapayıncaya kadar geçen kısa bir sürede zirveye çıktığını ve daha da önemlisi orada kalabildiğini hayatta tahmin edemezdiniz!
Ben Ozan Özerdem’i 10 yıl öncesinden, bugün artık birkaç katına sığamadıkları ofis binasında ilk küçük ofislerini açtığı günden beri tanıyanlardanım... Başarısını hep uzaktan izleyip gurur duyanlardanım... Ama işte “Fazla tevazu gösterme; gerçek sanırlar” diyoruz ya bazen. Ozan’ınki öyle bir hikaye:
Yıllardır kendi işine gücüne o kadar konsantre olup, işin reklamı, PR’ı tarafında gavurların deyimiyle o kadar “low profile” gitti ki, Rusya’da çok değil birkaç yüzbin dolara bir üretim tesisi kuranlar bile etrafta “büyük fabrikatör” edalarıyla dolaşıp dururken, onu medyada, camiada fazla bilen olmadı. Çünkü gösterişle, işin havasıyla vakit kaybetmedi. ışini geliştirmek, alanında “en iyi” olmak için uğraştı. Merak edenler, kendisiyle bir yıl önce Kompas-Pusula dergisi için yaptığım röportajı bu vesileyle dönüp okuyabilirler ve hepimizin gıpta edeceği o başarı öyküsüne şapka çıkarabilirler: http://www.turkrus.com/content/view/2018/112/
ışte Ozan dün kürsüde konuşurken, dev ekranda Egoplast’ın başarı öyküsü anlatılırken en çok onu sevgi dolu gözlerle izleyen, duydukları gururdan göğüsleri kafesinden fırlayacak gibi olan anne ve babasının yerinde olmak istedim. ıki oğulları, Ozan ile küçüğü Okan, yaşıtlarının başlarında kavak yelleri ile gençliğin en heyheyli zamanlarını zevkü sefada geçirdiği yıllarda, tırnaklarıyla kazıyarak koca bir şirket, bir büyük "değer" yarattılar. Bugün, Rusya pazarına girmek isteyen dünya devlerinin, etrafında pervane olduğu bir şirket... Herkesin yerinde olmak istediği bir şirket...
Yıllardır gazeteci olarak Rusya’daki Türk işadamlarının başarı öykülerini araştırır, en çok bunların okunduğunu bilerek her vesileyle yazarım. Ama Egoplast örneği dahil, artık sadece ‘haber” değil, “tez konusu” olarak ele alınması gereken örnekler çoğalıyor. Bunu da üniversite öğrencileri bir kenara not etsin isterim...
Dün tek kelimeyle muhteşem bir geceye tanıklık ettik. Yıllardır bu ülkede sayısız açılışa, temel atma törenine, yıldönümüne tanıklık ettim. Bu, hilafsız en güzeliydi. Bir kere şirketin başarısı sonu gelmeyen rakamlara boğulmuş konuşmalarla uzun uzun anlatılacağına, 10 dakikalık nefis bir film gösterisiyle halledilmişti. Üstelik Ozan ve bu başarıda büyük pay sahibi olan şirketin genel müdürü eşi Tatyana dahil, şirketteki birçok çalışanın başarıyı kendi ağızlarından anlattığı, “paylaşımcı” bir manzaraydı izlediğimiz. Çalışanların gözlerinde, gerçekten “Biz bir aileyiz” düsturuna inanmışlığını ışıltısı vardı. Sonra seçilen mekan (Yeni Manej), Moskova’nın en prestijli sergilerinin açıldığı önemli bir salondu. Ayrıca Hi-Fi ve “Rusya’nın Tarkan’ı” sayılan Dima Bilan’ın özel konseri de gecenin sürprizleriydi. Evet, bu geceye ciddi bir para harcandığı belliydi ama beni etkileyen paradan çok “kalite” oldu.
Egoplast ile birlikte sezon açıldı. 10 yıl geriye gidersek 1997’ye varıyoruz. Birçok Türk şirketinin Rusya’ya ilk çiviyi çaktıkları yıla... Yani bu yılla birlikte birçok şirketin “10’uncu Yılını” kutlamaya başlayacağız. Rusya gibi kaygan bir zemin için, 10 yıl büyük başarı demek.. 10 yıl “Biz artık kurumsallaştık” demek... Ve dileriz bunu Egoplast gibi, gerçek başarı öyküleri ile taçlandırarak söylemek çok fazla Türk şirketine nasip olur...
Ozan’ı dinlerken, Rusya’daki yeni ekonomik dönemde öncü rol oynayan tüm Türklerin başarısını alkışlıyoruz aslında... Ve 10. Yıl Marşı’nı hatırlıyoruz: “Türk'e durmak yaraşmaz,Türk önde,Türk ileri!”
Реклама