Hrant Dink cinayeti ve ötesi: Tetiği çeken kaç yıldızlık adamdı?
![]()
Zaten yediğimiz içtiğimiz, müziğimiz düğünümüz neredeyse aynıydı. Yeryüzünde belki de birbirine en yakın, birbirini en iyi anlayacak iki halkın iki ülkesi; geçmişin kanını ve gözyaşını geçmişte bırakmayı başaramadan, barışamadan, siyasetin ve iktidar sahiplerinin ateşe tuttuğu körükle, artık birbirinin sesini duymayan, sağırlar diyaloğunda ömrünü heba eden zavallılar haline gelmişti işte...
Malatyalı demirci ustasının oğlu, hemşerim, adam gibi adam Hrant Dink'in, tutkuyla bağlı olduğu toprağına yüzükoyun devrilmiş fotoğrafına bakıyorum. Ve tetiği çeken zavallıyı düşünüyorum. Hrant Dink'in yazdıklarından tek satırı okumadığına kalıbımı basarım. Okuma yazma bildiğinden de kuşkuluyum. ınsanlarımızın sadece bağırdığı, dinlemeyi unuttuğu, bu toprakların bizim genlerimize yadigârı olduğunu sandığımız 'hoşgörü'nün köküne kibrit suyu döküldüğü doludizgin bir dönemin Dink'in payına düşen faturası o kurşunlar oldu...
Geçen hafta Turizm Bakanı Atilla Koç Moskova'daydı. Türkiye'nin tanıtımına ve imajını parlatmaya bu yıl 120 milyon dolar harcanacağını anlatıyordu. Beş yıldızlı otellerde, Türkiye'nin zenginliklerinden bahsediyordu. Bunları dinleyen bir turizmci, Sabah'tan Muharrem Sarıkaya'ya dönüp, "Otellerimiz beş yıldız; ama kapı girişimiz dört, sokağımız üç, caddemiz iki, trafiğimiz bir, Antalya'da baş gösteren hava kirliliği ise eksi 1 yıldız; bu durumda ortalamanız düşüyor" demişti.
O an benim aklıma, "Peki insan kalitemiz?" sorusu gelmişti. şimdi şu toz dumanın ortasında biraz soluklanıp düşünelim Tanrı aşkına: 'Sokaktaki adam' kaç yıldızlık sahi? Taşlarla mermerlerle beş yıldızlık eserler yaratırken, zaten zenginliklerin taşından toprağından fışkırdığı uygarlık beşiği bir memlekette yaşarken, insanımızı kaç yıldız düzeyine çıkardık veyahut indirdik? Cehaletin cesareti körüklediği, mutlak bir 'paparazzi kültürü'nün iliklerimize işlediği, diplomalı cahillerin meydanı doldurduğu bir ülkede biz nereye koşuyoruz?
Hrant Dink'i kaybettik. Hiç değilse insanlığımızı tümden kaybetmeyelim. şerden hayır çıkarmayı umalım. Bizi "imaj her şeydir, gerçekler hikâye" utancına iten bu düzenin tabutunu çivileyemezsek, o tabut hepimizi içine alacak. Arkası sağlam olmayan bir malın imajı, ilk kurşunda yerle bir olan kâğıttan bir kule işte. Hrant Dink'in öldürülmesinin tüm dünyada Türkiye'nin imajına vurduğu balyoz gibi.
Oysa o imajdan evvel, beş yıldızlı otellerin yanına hiç değilse birkaç yıldızlık 'sokaktaki adam' yaratamadığımız sürece, sözde aydınlarımızın kendi cehaletlerini insanlarımıza aktardıkları 'Pompei'nin son günleri' devam ettiği müddetçe, bu cehaletin sarmalında boğulup gideceğiz. Hepimiz bir Hrant Dink olmayı başaramazsak, korkarım gitgide hepimiz tetiği çeken adam olacağız.
Реклама