Moskova’nın Zaferi
![]()
O gun de yine 8 arkadas metroya binmislerdi, disaridaki soguk havayi metronun icine girdiginde gordugu kalabalik ile bir anda hissetmez olmustu, bir ara dalip gitti, Gecen yaz Marmaris/Datca'daki guzel gunleri aklina gelmisti, Balik, raki, gunes dururken ne isi vardi dilini bilmedigi, yazilarini okuyamadigi bu soguk ulkenin surati gulmez insanlari arasinda...
Birden sanki birisi kendisini durtmus gibi irkildi, etrafina bakindi, hicbir arkadasini goremedi, bir anda koca vagonda kendisini tek basina kalmis buldu, "Nereya gidebilir bu herifler beni burada birakip?" diye soylendi kendi kendine. Ne yapacagina karar veremeden hemen ilk durakta inip, sagina soluna bakti, tanidik bir yuz aradi, ama nafile.
Karsi yonden gelen metroya binip bir onceki istasyonda indi, yine kimseleri goremedi, birkac durak daha gidip, inip etrafi kolacan etti ama her seferinde umutsuzlugu daha fazla artiyordu. Bir ileri, bir geri derken 3,5 saat harcamisti..
Yer altinda daha fazla kalmanin bir anlami yoktu, bari disari cikip bir de sansini disarida deneyecekti.
Soguk havaya ragmen gunesi gormek bir parca olsun rahatlatmisti Zaferi. Derin bir nefes alip etrafina bakti, pek biryerlere benzetemedi.
Santiyeye telefon acip kayboldugunu soyleyip onu bulundugu yerden almalarini isteyecekti.
Metro cikisindaki telefonlar gozune ilisti, telefonda konusan insanlari inceledi, telefonlar jeton ile calisiyordu, simdi mesele jetonu nereden bulacakti. Telefon acanlarin birine yanasti, baska bir lisan bilmedigi icin Turkce olarak telefon jetonunu nereden bulabilecegini sordu, dogal olarak ne adam onu, ne de o adami anlamamislardi, caresiz donup tekrar telefonun basinda beklemeye basladi. Ta ki telefon acmaga gelenlerden birisinin jetonu bitip yeniden jeton almak icin metro gisesine gidisini gorunceye kadar.
Jetonun metro gisesinden satildigini ogrenince yeni birsey kesfetmenin mutlulugunu hissetti. Giseye yanasip bir jeton istedi, gisedeki kadin ona metro tren jetonunu uzatinca geri itti, kadin ona kizmisti, Rusca ne istedigini sorunca dayanamayip, "Telefon, telefon" diye birkac kez tekrarladi, sonunda anlastilar, Jetonu kapan Zafer son hizla telefonun basinda aldi solugu. Jetonu telefona atip numarayi cevirmege basladi, karsi taraf telefonu acar acmaz telefon kapandi, gidip bir tane daha jeton aldi Onu da yutmustu telefon, belki bu makina arizali diye dusundu. Bir jeton daha alip baska bir makinada denedi. Jetonu atip numarayi cevirdi ama yine ayni sey olmustu, telefon her seferinde kapaniyordu. Artik aglamak uzereydi, yan taraftaki telefona gelen genc kizin hareketlerini dikkatle kontrol etti, kiz jetonu atmadan once numarayi cevirip, karsidan alo sesi geldiginde jetonu kutuya attigini gorunce bu kez de oyle denemege karar verdi.
Karsi tarafin sesini duydugunda sanki dunyaya yeniden gelmis gibi sevindi, bir solukta arkadaslarina aklina gelen butun kufurleri savurduktan sonra, Onu bulundugu bu durumdan hemen kurtarmalarini istedi, Arkadasi can alici soruyu yapistirdi
-Hangi Metroda oldugunu soyle hemen gelip seni alalim.
Telefonu elinden birakip iceri girip metronun ismine bakti. Birsuru acaip semboller, arasinda ancak birkac tane tanidik harfe rastladi,
-Yahu ben bu metronun ismini size nasil okuyabilirim ki?, dedi
-Ulan git harflerin neye benzedigini tarif et biz de senin nerede oldugunu tahmin edelim, diye cevap aldi,
Iceri girip bir harfe bakiyor, gelip telefonda tarif etmege calisiyor, sonra tekrar iceri girip diger harfe bakip geliyordu, Tarif de pek anlasilir gibi degildi, "Buyuk harf R yi ters cevir, veya iki O harfini yan yana getir ortasindan bir sopa gecir,"
Aynen Nazim Hikmet'in oglu Mehmet icin yazdigi siire benziyordu,
"A bir eve benziyor, D koca gobekli bir adam"
Odum kopuyor aptal olacak diye" ........
Yaklasik yarim saatlik caba sonunda geldikleri noktada sadece her metro istasyonunda yazilan ve turkcedeki ISTASYON anlamindaki "Metropolitan Lenin" kelimelerini heceleyebilmislerdi, oysa arkadaslari istasyonun ismini soruyorlardi. Sonunda baska care kalmayinca yanindan gecen bir adamin eline telefon ahizesini zorla tutusturup, isaretlerle konusmasini soyledi, Arkadasini bir rusla konusturarak bulundugu yeri anlatmayi basarmisti, telefonu tekrar eline aldiginda karsi taraftan kahkaha sesleri kulaklarinda patladi,
"Bulundugun yerden ayrilma bes dakika sonra yanindayiz" dediler.
Meger santiyenin bir sonraki istyasyonundaymis,
Arkadaslari almaga geldiklerinde saate bakti 15,30 demekki tam 4,5 saatden beri metroda ecel terleri dokmustu.
i.boy@superonline.com
Реклама