Hatice, netice ve gidişata dair birkaç uyarı
![]()
TürkRus.Com'un görüşü: Umutlar, beklentiler geç de olsa gerçek oldu, 7 ay önce atılması gereken adım, kayıplar her manada katlanılmaz hale gelince dün nihayet atıldı. Bu adım, yüzbinlerce, hatta milyonlarca insan için işinin, aşının, aşkının, hayatının gidişatını değiştirecek "mecburi" bir adımdır. Doğru yola geç dönülmesi, yanlış yolda sonsuza kadar ısrar etmekten iyidir. Ama...
İşin “ama”larına odaklanma günlerindeyiz:
Kriz dönemi kadar olmasa da, zorlu ve sıkıntılı geçecek yeni bir döneme başlıyoruz.
Bu süreci her iki tarafın da çok iyi idare etmesi gerekiyor.
Sadece devleti yönetenlerin değil; kamuoyunu yönlendiren medya başta olmak üzere tüm kurumların... (Gerçi medyadan yana umudumuz olmasa da... Sürece en büyük zararı verecek "serseri mayın" maalesef medya olsa da...)
Daha ilk günden “özür dilendi – dilenmedi - üzüntü bildirildi – hayır sadece kusura bakmayın dendi – özür devlete değil pilotun ailesine gitti – gitmedi” tartışmaları başladı.
Kimileri için bu “doktrin tartışması” olabilir...
Kimileri için “gazetecilik heyecanı”...
Kimleri için “nifak arama bahanesi”...
Biz iki ülke ilişkilerine hayatları, kaderleri adanmış, bağlanmış, mühürlenmiş kitleler, “Hatice’ye değil neticeye” odaklanmak zorundayız.
Her şeyin “olur tarafını” bulmaya mecburuz.
Bu kadar hatadan sonra önümüze gelen fırsatı, ilişkileri rayına oturtma çabalarını “gereksiz, anlamsız, faydasız” tartışmalarla heba edersek çok pişman oluruz.
Diplomasi çok ince bir sanattır.
Diplomasi iğneyle kuyu kazmaktır.
Herkesi öyle ya da böyle tatmin edecek, herkesin baktığında kendi istediği sonucu çıkarabileceği, herkese esneme- vaziyeti kurtarma şansı verecek bir formül bulunduysa, artık fazla kurcalamadan, ileriye bakmaktan başka seçenek yoktur.
Bunun için, yine reyting kaygıları ile, ağız ishaline mustarip olmadan, serin kanlı bir “çıkış süreci”ni atlatmak zorundayız.
Özellikle Türkiye tarafında, konuyla ilgili açıklamaların kontrollü ve tek bir merkezden yapılması, mikrofon uzatılan her “yetkili”nin kendini bu konularda yorum yapmakla memur sayıp çoğu kez bir çuval inciri berbat etmesi hastalığından vazgeçmeliyiz.
Süreç uzun ince bir yol olarak devam edecektir.
Özrün ardından tazminat gelecektir. Sonra umarız üst düzey ziyaretlere kadar zamanla dönülecektir.
Ama bu yedi aylık yıkımın ardından, hukuktaki bir deyime sığınırsak, ortada “keenlemyekün” bir durum maalesef yoktur.
Yani olanlar, “hiç olmamış” sayılmayacaktır.
Yaraların sarılması uzun zaman alacaktır.
Bir özür mektubuyla kısa sürede eski bahar günlerine dönemeyeceğimiz malumdur.
Vazo bir kere çatlamış, Rusya tarafında derin güven bunalımı olmuştur.
Reel politik iki tarafı yeniden el sıkışmaya zorlasa da, Rusya tarafı artık bunu “dirsek mesafesini koruyarak” yapacaktır.
Son 15 yılda “ışık hızıyla” geldiğimiz zirveden, bir büyük hatayla bir anda düştük; artık o noktaya kaplumbağa hızıyla ilerlemek zorunda kalabiliriz.
Ama her uzun yol tek bir adımla başlar.
O adımı yeniden atabilecek noktaya dönmemiz bile sevinmek için yeterlidir.
İlk günden beri “savaş ihtimalleri üzerine senaryo yazanlar”... Değirmene su taşımak yerine suyunu kesmeye çalışanlar... İki tarafta da yeminli düşmanlıklarını ortaya dökmek için fırsat bulup ortalığı toz duman edenler...
Hepsini gördük, daha da göreceğiz.
Ama enseyi karartmayalım...
İstediğimiz hızda olmaz belki ama; üstesinden geleceğiz.
Güzel günler göreceğiz.
Çocuklarımızı büyüteceğiz... Aşklarımızı yaşayacağız, yaşatacağız... İşlerimizi düzelteceğiz...
Çünkü hayat üretenlerin, var etmeye çalışanların omuzlarında yükselir; sadece tüketenlerin ve yok etmeye çalışanların değil...
Çünkü aslolan halklardır; siyasetçiler değil.
Günün sonunda kazanan her zaman hancılardır; yolcular değil...
28.6.2016
Реклама